Przestępstwo narażenia człowieka na niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu.
Zgodnie z przyjętym orzecznictwem ochrona życia i zdrowia człowieka rozpoczyna się już od chwili wystąpienia skurczów macicy, a owo przestępstwo może zostać popełnione przez działanie sprawcy jak i przez nie działanie. Znamieniem jego popełnienia jest wystąpienie skutku w postaci niebezpieczeństwa dla życia i zdrowia. W tym miejscu należy wyjaśnić, jak należy rozumieć słowo niebezpieczeństwo. Otóż należy przez to rozumieć sytuację, taki układ zdarzeń charakteryzujących się energicznym postępem, który może przerodzić się w inne położenie, a to wszystko może się zdarzyć na trzy sposoby, tj. przez sprowadzenie zagrożenia, znaczące zwiększenie zagrożenia oraz przez niespowodowanie jego ustąpienia lub zmniejszenia. Przestępstwo spenalizowane w art. 160 § 1 i 2 kk jest przestępstwem umyślnym, natomiast w sytuację opisaną w § 3 można popełnić tylko nieumyślnie. Obostrzenie karalności, tj. typ kwalifikowany przestępstwa opisany w 160 § 2 kk występuje, gdy na sprawcy spoczywa swoisty obowiązek opieki na osobą narażoną na niebezpieczeństwo, czy też zachowanie ostrożności oczekiwanej w danych okolicznościach, a zatem taką sobą może być np. lekarz.
W tym miejscu warto wspomnieć, iż ustawodawca przewidział, tzw. klauzulę niekaralności, odmianę czynnego żalu, w przypadku, gdy sprawca w sposób dobrowolny cofnie grożące niebezpieczeństwo. Ściganie sprawcy, który działa w sposób umyślny odbywa się z urzędu, natomiast typu nieumyślnego odbywa się na wniosek.
art. 160 kk - narażenie człowieka na niebezpieczeństwo.
§1. Kto naraża człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§2. Jeżeli na sprawcy ciąży obowiązek opieki nad osobą narażoną na niebezpieczeństwo,podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§3. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 lub 2 działa nieumyślnie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
§4. Nie podlega karze za przestępstwo określone w § 1-3 sprawca, który dobrowolnie uchylił grożące niebezpieczeństwo.
§5. Ściganie przestępstwa określonego w § 3 następuje na wniosek pokrzywdzonego.
